Madelon van den Bergh (35) en Sanne Polak (31) werken met veel plezier als IC Neonatologieverpleegkundige bij het Erasmus MC-Sophia. We vroegen deze enthousiaste verpleegkundigen wat hun werk hier zo bijzonder maakt. 

Ervaring opdoen

Madelon begon na het afronden van haar HBO-Verpleegkunde direct aan de opleiding tot IC Neonatologieverpleegkundige in het Sophia Kinderziekenhuis: “Dat was mijn doel toen ik begon aan de opleiding tot verpleegkundige. Maar ik kwam er achter dat ik toch nog wat meer ervaring op moest doen voordat ik hier stevig in mijn schoenen zou kunnen staan. Na een tijdje in de periferie gewerkt te hebben, ging het toch weer kriebelen. Steeds als ik een casus voor mij interessant werd, werd de patiënt overgeplaatst naar het Erasmus MC-Sophia. Dat was het moment om terug te komen.”

Sterk genoeg

Sanne wist ook al snel dat ze deze kant op wilde, maar koos er bewust voor om eerst ervaring op te doen in de volwassenzorg: “De IC Neonatologie is een pittige afdeling, zeker als je net afgestudeerd bent. Ik wilde eerst voelen hoe het was om de verantwoordelijkheid te hebben voor patiënten, voordat ik met kwetsbare pasgeborenen ging werken. Op een gegeven moment voelde ik me sterk genoeg om hier te starten. Die ervaring heeft me goed gedaan.”

Echt een begrip

Voor Sanne was één ding zeker, ze wilde haar carrière voortzetten in het Sophia Kinderziekenhuis: “Het is zo’n vooraanstaand ziekenhuis. ‘Het Sophia’ is echt een begrip geworden. Als ik op een verjaardag ben, vertel ik vol trots dat ik hier werk.” Madelon knikt instemmend: “We zijn de grootste IC Neonatologie van Nederland. Gaaf toch, dat je daar onderdeel van mag zijn?”

365 gram

Op de IC Neonatologie worden kinderen vanaf 24 weken opgenomen, vertelt Madelon: “De kleinste die ik ooit heb verzorgd was maar 365 gram en had handjes zo groot als mijn duimnagel. Maar er liggen hier ook kinderen die wel op tijd geboren zijn, maar bijvoorbeeld levensbedreigend ziek zijn door een infectie of in de koeling moeten liggen.”

Hersenschade voorkomen

“Die koeling blijft wel bijzonder, hoor,” reageert Sanne. “Als kinderen een zuurstoftekort hebben gehad, worden ze na de bevalling direct 72 uur lang gekoeld om (verdere) hersenschade te voorkomen. Daarna gaan ze voor MRI, om te zien hoe de hersenen eruit zijn gekomen. Natuurlijk super bijzonder dat dat allemaal kan.”

Betrokken bij onderzoek

“Sowieso vind ik alle nieuwe ontwikkelingen gaaf om mee te maken,” zegt Madelon. “Het vak staat nooit stil. Je wordt als verpleegkundige bijvoorbeeld intensief betrokken bij wetenschappelijk onderzoek. We geven nieuwe medicatie waarvan gebleken is dat het werkt. Of we geven studiemedicatie, juist om uit te testen of die medicatie wel of niet goed werkt. Dit laatste uiteraard alleen als ouders toestemming geven voor het onderzoek.”

Heftige situaties

Dit werk is niet alleen rozengeur en maneschijn, het kan ontzettend heftig zijn: “Soms komt een kindje opeens in een acute situatie terecht en sta je met 15 man om die couveuse heen. Dan is er maar één doel en dat is dat kindje erdoorheen trekken. Soms lukt dat helaas niet, dat is heftig,” vertelt Madelon.

“Ook in zo’n situatie probeer je er alles aan te doen om ouders daarin te helpen en te ondersteunen waar nodig,” gaat Sanne verder. “Bijvoorbeeld met de laatste verzorging rondom een overlijden. Dat geeft ook een bepaalde voldoening, hoe moeilijk het ook is.”

Vrolijke meiden

Gelukkig zijn er genoeg succesverhalen, vertelt Madelon: "Ik kan me nog goed een te vroeggeboren tweeling herinneren waarvan er één een hartafwijking had. Dat meisje heeft heel lang bij ons gelegen, terwijl haar zusje al thuis was. Toen ze laatst iets lekkers kwamen brengen, zag ik twee vrolijke gezonde meiden van drie binnen rennen. Je zag helemaal niet meer wie nu de hartafwijking had. Dat is mooi om te zien.”

Eerste opvang

“Er zit zoveel variatie in ons werk, zegt Sanne. “Zo zijn we ook bij bevallingen van kindjes bij een zwangerschapsduur van 24/25 weken om de eerste opvang te verzorgen en staan we regelmatig in een OK-setting op onze eigen zaal wanneer een kindje te ziek is om naar de OK te gaan. Zelf zit ik ook in het transportteam. Dan haal je zieke kinderen in andere ziekenhuizen met gillende sirenes op en verzorg je de eerste hulp in de ambulance. Je krijgt hier zoveel kansen om jezelf te ontwikkelen.”

“Dat transportteam is trouwens niets voor mij hoor, ik ben altijd wagenziek. Maar gelukkig zijn er genoeg die hier een leuke uitdaging in zien,” sluit Madelon lachend af.