Advocaat van de patiënt

‘Wij zijn de ogen van de arts, maar tegelijkertijd de advocaat van de patiënt’, vertelt IC verpleegkundige Wesley over zijn werk in het Erasmus MC. Want als zijn patiënt dreigt in te storten, moet Wesley direct kunnen ingrijpen. ‘We zijn continu alert.’ 

Hoe zieker zijn patiënten, hoe uitdagender het werk van IC verpleegkundige Wesley is. ‘Voor de patiënt en naasten natuurlijk niet fijn, maar voor ons als IC verpleegkundige zijn dat wel de casussen waar je het voor doet’, vertelt IC verpleegkundige Wesley. ‘Laatst kwam er een patiënt zo ziek binnen na een groot trauma en werd hij meerdere keren gereanimeerd. We twijfelden of deze patiënt het zou halen. Maar na maanden op de IC, met hoge pieken en nog diepere dalen, mocht de patiënt naar de verpleegafdeling. Dan ben je toch best trots.’  

Direct ingrijpen

‘Wij zien de patiënt dag en nacht en kunnen direct ingrijpen wanneer een situatie veranderd.’ Volgens Wesley zijn IC verpleegkundigen de ogen van de arts en de advocaat van de patiënt. ‘Als je iets niet vertrouwt moet je direct durven ingrijpen. Soms werkt het ingezette beleid niet meer. Het is aan jou om dat te signaleren, dat wordt ook van je verwacht. Ook als dat betekent dat je de discussie moet aangaan met de arts. Je mening wordt gerespecteerd en daardoor is de samenwerking prettig.’  

IC-box omtoveren tot OK

Wesley maakt een hoop mee op de IC. Van grote neurotrauma’s tot ernstige complicaties na een levertransplantatie. En ook een operatie op de IC komt wel eens voor. ‘Soms moet een patiënt geopereerd worden, maar is diegene te zwak om naar de OK te verplaatsen. Dan toveren we de IC-box om tot operatiekamer. Het OK-team, instrumenten, alles wordt hierheen gehaald. Het komt niet vaak voor, maar soms kan het niet anders. En dan is het mooi en leerzaam om daar onderdeel van te zijn. We kunnen hier echt heel veel.’  

Alle patiënten slapen, toch?

Dat alle patiënten slapen en je daardoor geen patiëntencontact hebt is volgens Wesley het grootste vooroordeel over de IC. En dat wil hij ontkrachten. ‘Ik heb juist gekozen voor de IC in plaats van de SEH, omdat je hier langer patiëntencontact hebt en je je meer kunt verdiepen. Niet iedereen kan terugpraten, maar dat betekent niet dat je geen contact hebt. Ik denk dat wij juist intensiever contact hebben met zowel patiënt als familie. Denk bijvoorbeeld aan het moment dat een patiënt wakker wordt uit (kunstmatige) coma.'

En daarin de patiënt en familie meenemen. 'Dat zijn de mooie momenten. Dan ben je niet alleen de ogen van de arts of advocaat van de patiënt, maar voel je vooral dat je dankbaar werk doet.’