Remco van Tiggele (24) werkte vorig jaar nog als verpleegkundige, maar laat zich op dit moment omscholen tot anesthesiemedewerker. Hij vertelt waarom hij de overstap maakte en waarom hij voor Erasmus MC koos: “Ik wilde ergens werken waar geen dag hetzelfde is.”

Van verpleging naar anesthesie

Remco is afgestudeerd als verpleegkundige, maar wist al snel dat het toch niet helemaal zijn ding was. Hij maakte de overstap naar de anesthesie: “Toen ik nog als verpleegkundige werkte vond ik acute situaties al heel interessant. Daarnaast kwam ik vaak op de OK om een patiënt weg te brengen en weer op te halen. Het trok altijd al mijn aandacht. Ik heb me ingelezen in het werk van een anesthesiemedewerker, wat ervaringen gelezen en toen dacht ik: dit is het.”

Hoogcomplexe zorg

Remco komt uit Zeeland, maar wilde koste wat het kost zijn carrière als anesthesiemedewerker beginnen in het Erasmus MC: “Ik wil ergens werken waar geen dag hetzelfde is. De ingrepen zijn hier zo divers en bovendien heel complex. Denk aan neurochirurgie of grote trauma’s. Alle ernstige gevallen, bijvoorbeeld uit Zeeland, worden hierheen gebracht. Die hoogcomplexe zorg is echt een uitdaging en dat maakt het nog leuker.”

Spanning wegnemen

"Mijn belangrijkste taken zijn dat de patiënt stabiel blijft en goed uit de operatie komt. Vooraf probeer je de spanning weg te nemen door alles goed uit te leggen, maar ook door even een praatje te maken over koetjes en kalfjes. Patiënten zijn soms heel zenuwachtig. Je kunt op dat moment veel steun bieden. Tijdens de operatie houd ik de vitale functies nauwlettend in de gaten en zorg ik samen met de anesthesioloog dat de patiënt geen pijn heeft door de juiste hoeveelheid medicatie toe te dienen.”

Goede begeleiding

“Je moet op veel verschillende factoren letten,” gaat Remco verder. “Dat geeft een bepaalde verantwoordelijkheid, ook als leerling. Maar daar word je goed in begeleid. Iedere dag geef je aan waar je aan wilt werken en na je dienst bespreek je met je begeleider van die dag hoe het gegaan is. Op basis daarvan ga je steeds een stapje hoger in complexiteit. Die opbouw is heel fijn. Je krijgt steeds meer vertrouwen.”

Zes fases

Theorie en praktijk zijn in de opleiding goed in balans, volgens Remco: “We werken in zes fases van een half jaar. Iedere fase heeft een aantal theorie blokken. De ene keer leer je iets in de praktijk, wat je vervolgens naleest in de theorie. De andere keer pas je iets toe in de praktijk wat je eerder uit de theorie hebt geleerd. Die combi werkt goed.”

De ingrepen op deze OK kunnen indrukwekkend zijn, ook daarin is er voldoende begeleiding: “Een complexe operatie waarbij een been geamputeerd moest worden maakte veel indruk op me. Dan moet je er echt voor de patiënt zijn en vertrouwen geven dat het goed komt. Het is geen alledaagse ingreep. Daar praat je dan nog met elkaar over na.”

Samenwerken

Of de switch goed bevalt? Daar hoeft Remco niet lang over na te denken: “Absoluut. Ik ben blij met de zelfstandigheid die ik hier heb en de verantwoordelijkheid die erbij hoort. Maar ik vind het ook heel erg leuk om samen te werken in een team en het echt samen te doen. Ik zit helemaal op m’n plek.”