Huiskamer van het Erasmus MC

‘Ik maak wel eens de vergelijking met een huiskamer. Tijdens mijn werk probeer ik voor een sfeer te zorgen waarin patiënten zich veilig voelen en zich kunnen uiten. Net zoals thuis in de huiskamer. Ik heb bijvoorbeeld oog voor iemand die onrustig word. En ik kijk of iemand goed eet. Aan mij de taak om op tijd in te grijpen en te voorkomen dat een situatie uit de hand loopt.’

Meegroeien

‘Meegegroeid met zijn patiëntengroep’, noemt Rob het zelf. Psychiatrisch verpleegkundige Rob kwam na zijn opleiding HBO-V te werken op de kinder- en jeugdpsychiatrie. Vervolgens maakte hij de stap naar de adolescentenkliniek bij het Erasmus MC. En 3 jaar geleden maakte hij zijn overstap naar de ‘volwassen afdeling’ Ziekenhuispsychiatrie en zwangerschap gerelateerde psychiatrie.

Ziekenhuispsychiatrie

‘Wij zien als unit ziekenhuispsychiatrie bijvoorbeeld patiënten met een psychische stoornis, die ook nog eens ontregeld zijn met diabetes. Mocht er iets gebeuren, is het handig dat wij direct een internist en diabetesverpleegkundige kunnen inschakelen. Daarnaast hebben we 5 bedden die bestemd zijn voor moeder en kind. Hier zien we onder andere vrouwen met postnatale depressies.’

Vooral de link die met het ziekenhuis vind Rob interessant. ‘Als ik het vergelijk met een losstaande psychiatrische instelling, pak je door deze link veel meer kennis mee. Op het moment dat onze patiënten op consult gaan bij bijvoorbeeld een neuroloog of cardioloog, zijn wij er als psychiatrisch verpleegkundige ook bij.’

Perfecte mix

De unit Ziekenhuispsychiatrie en zwangerschap gerelateerde psychiatrie is voor Rob een perfecte mix van ziektebeelden en patiëntgroepen. ‘Je hebt hier te maken met de specialisatie van moeder-kind waarin je vaak zwaar depressieve en psychotische patiënten ziet.’ Daarnaast vind Rob de dynamiek terug in de acute psychiatrie wat soms een wat directieve aanpak vraagt. ‘Denk aan de manische patiënt waar je wat directiever tegen kunt zijn. Soms zijn we genoodzaakt de separeerruimte of het crisis kamer beleid in te zetten. Dit laatste is een kamer waarin alles kan opgeborgen kan worden uit zelfbescherming voor de patiënt. Om deze reden zijn er ook geen stopcontacten of gordijnen in de kamer.’

Echte aanpakkers

‘Aanpakkers. Zo zou ik de collega’s op onze unit wel beschrijven’ vertelt Rob met en glimlach. ‘We zijn harde werkers en vooral niet bang om nieuwe dingen uit te proberen. Dit zit ook een beetje in de ziektebeelden die we hier zien. Je blijft nieuwe dingen tegenkomen. Dan moet je weer gaan uitzoeken hoe je dat kunt aanpakken. Daar haal ik zelf veel energie uit’