De mens achter de depressie

Met haar zusters- en dokterskoffertje liep Sophie al van jongs af aan door de woonkamer. ‘Al mijn tantes en zelfs de zus van mijn oma waren verpleegkundige, dus het zat er al goed in mij bij’ lacht Psychiatrisch verpleegkundige Sophie.

Ernstige depressies

Op de gesloten afdeling Ernstige Depressies ziet Sophie voornamelijk 50+ ers. ‘Dit zijn mensen met levenservaring, een werkend leven en gezinnen. Ik vind het ontzettend interessant om al die levensverhalen te horen en iemand echt te doorgronden. Het mooiste compliment komt dan ook vanuit de persoonlijke omgeving van onze patiënten. Namelijk wanneer ze je bedanken met de woorden ‘Eindelijk zie ik weer de oude terug’.’

Een heel leven voor zich

‘Onze patiënten hebben vaak nog een heel leven voor zich’ vertelt Sophie. ‘Des te mooier om te zien hoe veel iemand kan opknappen in een paar maanden en dat ik daaraan kan bijdragen. Niet zo lang geleden kwam een patiënt binnen, letterlijk sprakeloos en ze kon bijna geen stap verzetten. Nu kletst ze veel en je houd haar bijna niet meer bij, zo snel loopt ze door de gangen. Er is een sprankeling teruggekomen in haar ogen.’

Nagels lakken en haren föhnen

Typerend voor een depressie is dat je weinig aandacht hebt voor je uiterlijk en persoonlijke verzorging. Ook daar probeert Sophie bij te helpen. ‘We zitten echt niet de hele dag nagels te lakken en haren te föhnen. Maar soms kan iets kleins als dat iemand veel goed doen. Ik doe het graag en het schept een fijne vertrouwensband, iets wat ik miste toen ik nog in de somatiek werkte.’

Taboe op depressie

Volgens Sophie hangt er helaas nog een taboe op de psychiatrie. ‘Het is niet zo dat patiënten hier de hele dag huilend in bed liggen. Je kunt door een depressie ook psychotische ideeën of somatische wanen krijgen. Zo was een patiënt overtuigd van vergroeiingen die hij niet had. Hij was heel veel afgevallen, tanden waren uitgevallen en hij kon nog geen minuut stilzitten. Laatst kwam hij stralend terug, compleet met een gloednieuw gebit. Zijn kinderen kwamen ons kwamen bedanken en pas dan heb je door hoeveel levens je hebt geholpen.’ 

Werk loslaten in de Maastunnel

‘Een docent vertelde mij ooit: ‘Als je weg rijdt van werk, laat je werk dan achter in de Maastunnel.’ Hier denk ik elke dag aan als ik erdoorheen rijd. Het helpt mij om lastige situaties op werk los te laten. Gelukkig heb ik ook een heel sterk team waarin we samen voor een fijne werksfeer zorgen’