We treffen IC verpleegkundigen Suzanne en Lieke tijdens hun dienst op unit C/D op de IC Volwassenen. “Gelukkig is het deze dienst redelijk rustig”, zegt Lieke. Dat is weleens anders, zeker tijdens de COVID-piek in april. Suzanne en Lieke vertellen meer over hun uitdagende werk op de IC.

Puzzelen en uitzoeken

Suzanne wilde eigenlijk richting de SEH, maar koos toch voor de IC Volwassenen. “Ik vond het uiteindelijk veel leuker dat je je op de IC helemaal kunt verdiepen in patiënten en de ziektebeelden. Je ziet zeldzame dingen die je niet altijd kent. Het is soms echt puzzelen en uitzoeken om te kijken wat er met iemand aan de hand is. Je kunt hier iedere dag je kennis verrijken”, vertelt Suzanne.

Maximale uit je dag halen

Ook Lieke vindt die verdieping op de IC het leukst aan haar werk. “Ik werkte hiervoor in de oudbouw van het Erasmus MC op de Vaat- en Transplantatiechirurgie. Daar gingen patiënten vaak naar de IC. Ik vond het super interessant wat er dan daarna met die patiënt gebeurde. Hier kun je patiënten helemaal vervolgen. Voor mij is de uitdaging om iedere dag het maximale uit mijn dag te halen. Hoe kan ik mijn patiënten zo optimaal mogelijk verzorgen, wat heeft hij of zij nodig? Het is voor patiënten namelijk ontzettend heftig om hier te liggen. Ik wil degene zijn die een dag op de IC net ietsje beter maakt, voor de patiënt én voor familie. Dat vind ik belangrijk.”

Hollen of stilstaan

Lieke en Suzanne leveren IC zorg op het allerhoogste niveau, dat vraagt behoorlijk wat van je. “Je werkt in een academisch centrum waar ook het grootste traumacentrum van de regio gevestigd is en dus de meest complexe gevallen en trauma’s binnenkomen. Je ziet veel op onze IC. Denk aan heftige neurotrauma’s waarvoor je alle zeilen bij moet zetten om iemand weer stabiel te krijgen. Maar we zien ook patiënten die een levertransplantatie ondergaan. Die patiënten komen heel ziek binnen, maar zie je na een paar dagen helemaal opknappen. Het is een afdeling van uitersten. Echt hollen of stilstaan”, vertelt Lieke.

Trauma's opvangen

De complexe trauma’s zijn voor Suzanne de grootste uitdaging. “Het klinkt misschien een beetje raar, maar ik sta vooraan als ik hoor dat er een patient onderweg is vanuit de Spoedeisende Hulp. Dat geeft zoveel adrenaline. Je staat klaar om de patiënt op te vangen en je hebt buiten de opname reden nog geen idee hoe de patiënt eraan toe is. Het is soms best wel spannend of je iemand er weer bovenop krijgt. Als het dan uiteindelijk lukt, geeft dat zoveel voldoening.”

Interklinisch transport

“Het is een omgeving waar je ontzettend veel leert”, gaat Lieke verder. “Je werkt met complexe apparatuur, zoals de ECMO, Intracraniële drukmeters (ICP) en Cardiac output meters. Die kennis moet je bijhouden. We worden altijd gestimuleerd om door te ontwikkelen. Zo kan je ook solliciteren bij de MICU om naast je werk IC patiënten te transporteren naar andere ziekenhuizen. Of op de ambulance om patiënten te vervoeren welke niet IC behoeftig zijn. Verder kan je je altijd aanmelden bij verschillende werkgroepen om mee te denken om de zorg te verbeteren. Er zijn zoveel mogelijkheden.”

Nieuw ziektebeeld

De afgelopen maanden kwam er een nieuw ziektebeeld bij op de IC: COVID-19. Suzanne zat aan het begin van de crisis vast in het buitenland. "Ik was in het buitenland aan het werk voor een paar maanden. Hier was ook corona, maar om via Facetime de chaos en zorgen te zien van je eigen collega’s is heel erg vervelend. Het voelde als een hele slechte droom. Ik wilde mijn collega’s op de IC ondersteunen, maar ik zat vast in het buitenland. Ik had echt het gevoel dat ik hen in de steek liet, maar ik kon helaas niet anders.”

Gebeurt dit echt?

“Het was een hele surrealistische situatie”, vertelt Lieke. “Ik dacht steeds: gebeurt dit echt? Alle andere zorg was afgeschaald, we hadden alleen nog maar COVID-19. Het waren hele onberekenbare patiënten, we konden het verloop niet goed inschatten. We zijn hier gewend om snel te schakelen, maar dit was next level. Eigenlijk kwam het besef pas toen het wat rustiger werd. Niet alleen de zorg was pittig, maar ik vond het ook heel moeilijk voor familieleden en anderen naasten. Als je geliefde op de IC ligt, dan wil je er het liefst continu bij zijn. Maar dat mocht niet meer. Het was heftig. Hopelijk kunnen we dit scenario deze keer met elkaar voorkomen.”

Heel erg welkom

Ondertussen zijn Lieke en Suzanne hard op zoek naar nieuwe collega’s. Daarom zijn ze een Instagram-account gestart (@intensivecare_erasmusmc) waarin ze laten zien wat het werk van een IC verpleegkundige bij Erasmus MC betekent. “We willen vooral laten zien hoe leuk en uitdagend het is. Zo’n groot ziekenhuis kan in eerste instantie best afschrikken, omdat het misschien wat massaal overkomt. Maar bij ons op de IC is het een warm bad. We werken in 4 units op de vierde verdieping en hebben daarnaast een IC hartbewaking op de zesde verdieping. Je komt terecht in kleine, hechte teams waar een warme sfeer hangt en aandacht is voor iedereen. Je bent echt heel erg welkom, dus kom vooral een dagje meelopen om het te ervaren”, sluiten Lieke en Suzanne af.