Marianne (47) is senior verpleegkundige Interventiecardiologie bij Erasmus MC. Ze begon jaren geleden als ziekenverzorgende, maar groeide door tot CCU-verpleegkundige en assisteert nu bij (acute) interventies aan het hart.

Handen uit de mouwen

Toen Marianne begon als ziekenverzorgende had ze geen idee dat ze later verpleegkundige zou worden. Maar door hard werken kwam er steeds iets nieuws op haar pad. Marianne rondde de opleiding Verpleegkunde met succes af: “Toen zag ik een advertentie van Erasmus MC voorbij komen. Ze zochten verpleegkundigen op de afdeling Interventiecardiologie. Handen uit de mouwen, echt wat voor mij. Ik wist niet precies wat ze hier deden, dus ik heb een dagje meegelopen. Het werk heeft me gegrepen en niet meer los gelaten.”

Nooit hetzelfde

“Mensen komen hier binnen met veelal acute problemen aan het hart. We behandelen hen door middel van percutane coronaire interventies (dotteren), percutane hartklepvervangingen, maar we zijn ook betrokken bij afnemen van hartbiopten na harttransplantaties. Het is zo divers en de ontwikkelingen gaan heel snel. Elk jaar verandert er wel iets aan behandelingen. Het is in 15 jaar nog nooit hetzelfde gebleven en het is dus ook nooit saai.”

Verslavend werk

Marianne hoeft niet lang na te denken over wat haar werk als verpleegkundige interventiecardiologie zo bijzonder maakt: “Het is echt verslavend, omdat je onderdeel bent van de behandeling. De ene keer sta ik steriel aan tafel en assisteer ik de arts door materialen aan te geven. De andere keer ben ik bezig met de zorg voor de patiënt, dat noemen we omloop. Patiënten zijn wakker, dus je loodst ze helemaal door de behandeling heen. Je maakt het echt het verschil door goede psychosociale zorg te leveren. En als het misgaat, start ik de reanimatie op terwijl de arts gewoon doorgaat met de behandeling. Waardoor ik een grote verantwoordelijkheid krijg in de acute zorg.”

Gerust stellen

“Je neemt patiënten helemaal mee tijdens de behandeling.” gaat Marianne verder.  “Je vertelt wat er gaat gebeuren en zorgt dat ze zich, voor zover dat kan, op hun gemak voelen. Als mensen heel onrustig zijn, is het voor mij de uitdaging om ze rustig te krijgen. Dat lukt meestal wel. Het is mooi om mensen echt te zien opknappen na zo’n intensieve behandeling. Als ze je dan bedanken voor de goede zorgen, is dat de bekroning op je werk.”

Praktische handvatten

Met haar 15 jaar ervaring weet Marianne haar vak aan nieuwe collega’s en studenten altijd goed uit te leggen: “Ik ben heel praktisch ingesteld, dus ik leg hen in ‘Jip en Janneke taal’ uit hoe het hier werkt. Dat biedt hen de handvatten die ze in de praktijk nodig hebben. En het is super mooi om te zien hoe die studenten groeien. Als zij een goede dag hebben gehad, ga ik ook tevreden naar huis.”