Meer dan slapende patiënten

“Regelmatig zie ik jonge kinderen aan het bed van mijn patiënten. Kinderen zijn van nature nieuwsgierig en vragen mij wat er aan de hand is met papa of mama. Ik probeer ze dan gerust te stellen door op een begrijpbare manier uitleg te geven. Ik vind het heel mooi dat ik dat kan doen voor hen en mijn patiënt.”

Blijven hangen

Kimberly is verpleegkundige op de afdeling Neurochirurgie. Voorheen werkte en liep zij stage op verschillende afdelingen. Tijdens haar afstudeerstage van haar mbo verpleegkunde kwam zij terecht op de Neurochirurgie. ‘Sindsdien ben ik eigenlijk blijven hangen”, vertelt Kimberly lachend. “De patiëntengroep op de Neurochirurgie sprak mij zo aan. Ik zie zoveel verschillende mensen en aandoeningen voorbij komen. Hersentumoren, cervicale operaties, trauma’s, noem maar op. En ik begeleid mensen van allerlei leeftijden in hun ziekteproces.”

Altijd slapen

“Ik heb wel eens de vraag gekregen ‘Jij werkt toch alleen maar met patiënten die altijd slapen?'” lacht Kimberly. “Dat is niet helemaal waar, maar onze patiënten hebben in veel gevallen wel een verlaagd bewustzijn. Dus ik snap waar die gedachte vandaan komt. En dat maakt het werk voor mij natuurlijk heel gevarieerd en uitdagend. Het verschilt of ik aan iemand kan vragen hoe het gaat of dat ik daar op andere manieren achter moet komen. Dat doe ik door goed te observeren. Wat zie ik? Wat zien de familieleden? En wat zien andere collega’s?”

De diepte in

Kimberly is gelukkig blijven hangen op de afdeling, maar in haar ontwikkeling doet zij dat zeker niet. Waar zij ooit begon op niveau 2 is Kimberly nu alweer een jaar bezig met haar hbo-v die ze via het ziekenhuis kon volgen. “Ik ga 1 dag per week naar school en de rest van de tijd werk ik op de afdeling. Dus ik kan alles wat ik leer gelijk in de praktijk toepassen. De basis had ik, de diepgang leer ik hier. Uiteindelijk zou ik graag door leren voor verpleegkundig specialist. Of misschien wel acute zorg zoals de IC of CCU. Er zijn mogelijkheden zat.”

En op persoonlijk gebied? “Ik hield me vroeger meer op de achtergrond maar durf hier op de afdeling inmiddels veel meer van mezelf te laten horen. Het is leuk om die vooruitgang bij mijzelf te merken.”

Rust vinden in alle hectiek

“Ik ben van mijzelf een rustig persoon. De afdeling Neurochirurgie kan best hectisch zijn, dus ik merk dat deze eigenschap goed van pas komt om de rust te bewaren. Regelmatig zijn er patiënten die plots achteruit gaan en dan moet je snel handelen. Je moet je controles uitvoeren, collega’s informeren over de situatie en verwachtingen uitspreken. Gelukkig hebben we een warm team met een fijn leerklimaat dus we helpen elkaar waar we kunnen.”