Obstetrieverpleegkundige Rosalie Kluck (28) is heel trots dat zij bij het Sophia Kinderziekenhuis werkt. “Iedere dag is weer een nieuwe uitdaging”, vertelt ze enthousiast.

Plek gevonden

Na haar studie Verpleegkundige wilde Rosalie verder. Ze studeerde Verloskunde in België, maar banen als verloskundige lagen toen helaas niet voor het oprapen. Rosalie had gelukkig een goed alternatief. “De obstetrie was een logische vervolgstap. Ik werkte toen nog in de periferie, maar was op zoek naar meer uitdaging en de derdelijns zorg leek me heel interessant. Complexe ziektebeelden waar je elke dag weer goed over na moet denken. Wat ik zocht vond ik bij het Sophia Kinderziekenhuis.”

Je moet dit willen

Rosalie kreeg, vanwege haar achtergrond in de verloskunde, het aanbod om de opleiding tot obstetrieverpleegkundige via een verkort traject te volgen. Een buitenkans. “Dat was heel fijn. Ik voelde me gelijk thuis en was zo snel gewend aan hoe we hier werken. We zien hier complexe zwangerschappen, ernstig zieke zwangeren, extreem prematuren, kinderen met afwijkingen. Dat moet je wel echt willen, er wordt veel van je gevraagd. Maar dat maakt het juist zo mooi. Iedere dag is weer een nieuwe uitdaging.”

Goed in je vak blijven

Obstetrieverpleegkundigen rouleren in het Sophia Kinderziekenhuis over drie units, vertelt Rosalie. “We rouleren om de drie maanden tussen de units Zwangeren/Kraam, Acute Zorg en de Obstetric Critical Care Unit (OCCU). De ene keer verzorg je hele zieke zwangere vrouwen met bijvoorbeeld ernstige pre-eclampsie op de OCCU of zorg je voor vrouwen en hun kindje die net bevallen zijn op de kraamafdeling. De andere keer ben je weer bij een bevalling van een extreem prematuur tussen de 24 en 26 weken. Die afwisseling is heel leuk. Zo blijf je ook goed in je vak.”

Magisch moment

“Een bevalling blijft altijd iets magisch”, zegt Rosalie enthousiast over het leukste deel van haar werk. “Er komt zoveel energie vrij. Best bijzonder eigenlijk om onderdeel te zijn van zo’n intiem moment. Je begeleidt kersverse ouders het hele proces. Vaak in mooie tijden, maar soms ook in moeilijke tijden. We proberen er dan toch nog iets moois van te maken.”

Onzekere tijd

Het opvangen van extreem prematuren is voor Rosalie de grootste uitdaging. “Je wil een vrouw daarin zo goed mogelijk begeleiden. Veel uitleggen, veel voorlichting geven en er soms gewoon even zijn. De nuance daarin vinden vind ik een hele mooie uitdaging. Het is een onzekere tijd, maar ondanks dat wil je er een zo’n fijn mogelijke bevalling van maken.”

Psychische problemen

Het psychosociale deel is in haar vak dus ontzettend belangrijk, vertelt Rosalie. “We werken ook met zwangeren die geen lichamelijke, maar juist psychische problemen hebben. Denk aan drugsverslaving of relationele problemen. Je helpt hen echt veel meer dan je denkt. De afwisseling tussen al die verschillende ziektebeelden en patiënten vind ik mooi.”

In de wieg gelegd

“Als mensen aan me vragen waar ik werk, ben ik altijd heel trots om te zeggen dat ik bij het Erasmus MC-Sophia werk. En dat ik dit vak ook gewoon goed kan uitoefenen. Ik durf wel te zeggen dat ik hiervoor in de wieg gelegd ben, haha”, sluit Rosalie lachend af.