Onmisbaar: onze anesthesiemedewerkers

Hoe garanderen we dat operaties veilig verlopen en patiënten comfortabel blijven tijdens medische ingrepen? Onze 122 anesthesiemedewerkers spelen hierin een sleutelrol, hoewel hun werk vaak onopgemerkt blijft. Anesthesiemedewerker Marjet neemt ons mee in haar werk. ‘Een grote misvatting is dat wij na het in slaap brengen van patiënten weglopen.’

We beginnen een dienst met de overdracht van het OK-programma en eventuele wijzigingen daarin. Vervolgens bereiden we de OK voor. Zijn alle medicatie en apparatuur aanwezig en bedrijfsklaar? ‘We lezen ons in in de voorgeschiedenis van de patiënt. Gebruikt hij of zij medicatie? Heeft hij of zij allergieën die van invloed kunnen zijn op de narcose? We controleren of er kruisbloed beschikbaar is. Dat is bloed in de juiste bloedgroep van de patiënt. Mocht de patiënt namelijk veel bloed verliezen, dan moeten we snel kunnen handelen. En zo zijn er nog een aantal controles.’

Bang om wakker te worden

De anesthesiemedewerker en anesthesioloog halen altijd samen de patiënt van de Holding. ‘Tussen het ophalen van patiënten en het in slaap brengen zit soms maar een kwartier. In die tijd probeer ik hen gerust te stellen. Vaak zijn patiënten banger voor de narcose dan voor de operatie, wat soms tegenstrijdig voelt. Ik zeg altijd: wat wij doen, is aardig. Wij zorgen voor comfort en dat je niets meekrijgt van de operatie. Soms zijn patiënten ook bang om wakker te worden tijdens de ingreep, maar ik merk dat het helpt als ik hen uitleg hoe alles werkt.’

Comfortabel

Ook andere, kleine dingen kunnen helpen in het geruststellen, weet Marjet uit ervaring. ‘Een praatje maken, muziek aanzetten, een dekentje pakken als patiënten het een beetje koud hebben. Ik vind het belangrijk dat zij op ons vertrouwen.’ Eenmaal op de OK monitoren anesthesiemedewerkers de vitale waarden van patiënten. Het gaat hierbij om de hartslag, het hartritme, de bloeddruk en het zuurstofgehalte in het bloed. ‘Als we dat gedaan hebben, prikken we een infuus bij de patiënten voor de narcose. We geven de patiënt pijnstilling, slaapmedicatie, een spierverslapper en medicatie tegen misselijkheid. We doen er dus alles aan om ervoor te zorgen dat de patiënt comfortabel is tijdens en na de operatie.

Beademingsbuis

Als een patiënt onder algehele narcose gaat, stopt hij of zij met ademen. Het is dan aan de anesthesiemedewerker en de anesthesioloog om de beademing over te nemen. ‘We plaatsen dan een beademingsbuis in de keel. Tijdens de operatie bewaken we alle vitale functies van de patiënt, maar we letten ook op andere zaken. Gaat alles goed met de beademing, vochtbalans en verliest de patiënt niet te veel bloed?’

De afwisseling van de operaties spreekt Marjet aan. Sommige operaties duren nog geen half uur, zoals het verwijderen van schroeven en plaatjes. Grote operaties, zoals levertransplantaties, kunnen twaalf uur in beslag nemen, soms langer als het tegenzit. ‘Ik heb wel eens meegemaakt dat een operatie twintig uur duurde. Aan het einde van onze dienst worden we afgelost door een collega, maar achteraf wil ik altijd weten hoe de ingreep verder verlopen is en hoe het met de patiënt gaat.’

Schot- en steekincidenten

Helaas worden anesthesiemedewerkers steeds vaker geconfronteerd met de gevolgen van schot- en steekincidenten. In zulke situaties is er weinig tijd voor voorbereidingen en moet er snel geschakeld worden. ‘Het komt voor dat patiënten zelfs reanimerend binnengebracht worden. Je moet je dan op alles voorbereiden. Het is pure adrenaline.’

Maar gelukkig gebeuren er ook genoeg grappige dingen, vertelt Marjet. ‘Mensen krijgen een wat dronken gevoel als zij onder narcose gaan, dat levert soms leuke situaties op. Zo heb ik een keer meegemaakt dat een patiënt vlak voor het in slaap vallen tegen de anesthesioloog zei: ik zie jou ondersteboven. Technisch gezien klopt dat, omdat wij vaak bij het hoofdeinde van de patiënt staan. Maar vaak geven patiënten na afloop aan dat zij heerlijk geslapen hebben. Daar doen we het natuurlijk allemaal voor.’

Mysterie

Het werk van anesthesiemedewerkers blijft in de praktijk echter vaak een mysterie. ‘Een grote misvatting is dat wij na het in slaap brengen van patiënten weglopen, terwijl het bewaken van patiënten juist het grootste deel van ons werk is. Soms is zelfs het complete bestaan van mijn vak onbekend. Maar ik ben supertrots op wat ik doe, dus ik leg het graag uit.’

Word jij de nieuwe collega van Marjet?

Bekijk de vacatures