Solliciteren vanuit Zwitserland

Toen de Zwitserse Marjelle Wyss afstudeerde als verpleegkundige had ze maar 1 doel: zo snel mogelijk SEH-verpleegkundige worden. ‘Ik droomde er altijd al van om in een groot buitenlands ziekenhuis te werken.’ Dus trok ze de stoute schoenen aan en emigreerde ze in haar eentje naar Nederland. Voor een baan in het Erasmus MC.

‘Ik ga graag op zoek naar iets nieuws. Ik heb nieuwe prikkels nodig die me extra uitdagen, vertelt Marjelle. ‘Stilstaan is niets voor mij. Ik wilde SEH-verpleegkundige worden, maar daar moest ik in Zwitserland nog veel klinische ervaring voor opdoen. Dus ging ik op zoek naar mogelijkheden hoe ik die ervaring het beste kon opdoen. En dacht: waarom niet in het buitenland?’

Terug naar de roots

Helemaal vreemd was Nederland haar niet. Met een Nederlandse moeder wilde Marjelle haar roots achterna. ‘Ik kende de taal, dus ik kon makkelijker aan de slag.’ Waarom dan het Erasmus MC? Dat was ook niet moeilijk: ‘Ik wilde graag in een academisch ziekenhuis werken. Om zoveel mogelijk te zien en te leren. En mijn moeder was altijd al fan van Rotterdam. Dus dan moest het Erasmus MC wel de perfecte match zijn.’

Open armen

Ook in Nederland moest Marjelle eerst ervaring opdoen op een klinische afdeling. Marjelle kwam terecht op de zorgkern Nierziekten en Vaatchirurgie, waar ze meer dan welkom was. ‘Het is altijd spannend om te beginnen aan een nieuwe baan, helemaal in een nieuw land waar je nog niemand kent. Maar ik ben met open armen ontvangen en heb in korte tijd zoveel geleerd. Mijn collega's hebben me echt geholpen met integreren, zo’n fijn team.’

Traumacentrum

Toch bleef Marjelle niet lang, ze had tenslotte een doel. ‘De SEH lonkte altijd al. Het is het traumacentrum van de regio, daar wilde ik gewoon heen.’ En dat lukte. Inmiddels is Marjelle in opleiding tot SEH-verpleegkundige. Is het helemaal wat ze ervan verwachtte? ‘Nog veel meer dan dat! Je hebt hier alles, kind, volwassen, acuut. Je wordt continu geprikkeld en dat vind ik heerlijk.’

Uitpluizen

Geen verrassing natuurlijk, want Marjelle wil uitgedaagd worden. Op de SEH is ze helemaal op haar plek. ‘Je ziet hier de meest complexe en zeldzame dingen. Soms denk ik echt: hoe bestaat dit? Ik vind het fantastisch om helemaal uit te pluizen wat er met iemand aan de hand is en wat we het beste kunnen doen.’

Schot- en steekwonden

‘Maar ook als iemand totaal onverwacht in een acute situatie terecht komt. Dat kan in 2 seconden gebeuren. Dan is het aan ons om de patiënt zo snel mogelijk er weer stabiel te krijgen. En natuurlijk de schotwonden en steekwonden. Dat hebben we in Bern niet zo vaak hoor’, zegt Marjelle.

‘Ik heb al zoveel bijzondere dingen meegemaakt. Bijvoorbeeld een tracheotomie op de kamer en een ECMO (hart-longmachine) plaatsing. Mijn verlangen naar nieuwe dingen wordt hier meer dan vervuld.’

Geen hiërarchie

Het grootste verschil met Zwitserland? ‘Alle collega’s zijn zo open. Er heerst hier totaal geen hiërarchie. Iedereen staat open voor eigen initiatief. Alle disciplines werken hier optimaal samen. Iedereen kent zijn taak en weet wat er verwacht wordt. Ik bewonder die structuur en open cultuur.’

Gewoon doen

Marjelle zit helemaal op haar plek, dus voorlopig staat een verhuizing terug naar Zwitserland niet op de planning. ‘Mensen vinden het heel stoer dat ik deze stap gezet heb. Zo zie ik het niet echt. Er is altijd wel een reden om iets niet te doen. Dus soms moet je niet teveel nadenken en gewoon doen. Ik heb er in ieder geval geen spijt van.’