Simone Roord is senior verpleegkundige op het Kinderthoraxcentrum van het Erasmus MC-Sophia. Ze startte 41 jaar geleden hier haar carrière en is nooit meer weggegaan. Simone vertelt waarom het werken als kinderverpleegkundige in het Erasmus MC haar zo heeft geïnspireerd. 

Hier gebeurt het

Op de vraag of ze nooit ergens anders heeft willen werken heeft Simone een heel duidelijk antwoord: "Nee, ik ben altijd hier gebleven. Hier gebeurt het! We leveren de meest complexe tertiaire zorg. Er zijn nog steeds ziektes die we niet kennen, maar de ontwikkelingen gaan hier zo snel. Iedere dag leer ik weer nieuwe dingen. Het is mooi om te zien hoeveel we nu kunnen, vergeleken met 41 jaar geleden. De eerste openhartoperaties bij kinderen vonden toen plaats, dat was heel bijzonder. En dat is het nog steeds."

Regelneef van de afdeling

27 jaar lang draaide Simone met heel veel plezier alle diensten en heeft ze meer dan 1000 nachten gewerkt. Ze groeide door tot Senior Zorg: "Dat betekent dat ik me onder andere bezig houd met de patiënt- en personele planningen. Ik ben de regelneef van de afdeling en aanspreekpunt voor patiënten, ouders en collega's. Ook al sta ik zelf niet meer aan bed, van ieder kind weet ik wat er speelt."

Wensen van de familie

"Ik houd me ook bezig met Patiënt Family Centered Care. Samen met de ouders maken we zorgplannen, zodat we zoveel mogelijk voldoen aan de wensen van de familie. Een tijdje geleden lag hier een ernstig ziek kindje en moeder was hoogzwanger. Ze is toen ook in het Sophia bevallen en na haar bevalling heeft ze de rest van de periode samen met haar pasgeboren baby bij haar andere kindje doorgebracht. Het is prachtig dat we dat hier kunnen regelen."

Vertrouwd gezicht

"Het vak van kinderverpleegkundige is zo mooi." vertelt Simone enthousiast. "Het is heel bijzonder om met kinderen te mogen werken. Kinderen zijn ziek als ze zich echt ziek voelen en beter als ze zich weer goed voelen. Soms racet een kindje een paar dagen na een complexe openhartoperatie alweer op z'n fietsje door de gang. Dat is toch fantastisch? Met patiënt en ouders bouw je een band op. Sommige kinderen zie je ieder jaar, 18 jaar lang. Als ze mij dan elk jaar terugzien, ben ik voor hen een vertrouwd gezicht."

Zij zijn de toekomst

"Ik heb zoveel ervaring hier. Die ervaring kan ik nu doorgeven aan studenten en nieuwe collega's. Ik vind het belangrijk dat zij dit werk hier net zo leuk vinden als ik. Zij zijn immers de toekomst. En ik doe hard m'n best om het voor die toekomst zo leuk mogelijk te maken."