Bruiloft op de Interne Oncologie

Met je team een bruiloft regelen voor je terminale patiënt. Compleet met bloemen en een trouwambtenaar. ‘Ik kan wel zeggen dat ik mijn hart verloren ben aan de Interne oncologie.’ vertelt Lynn, Senior oncologieverpleegkundige.

Snel schakelen

‘Mensen denken soms dat het er op de Interne Oncologie kalmpjes aan toe gaat. Terwijl je hier juist ontzettend snel moet schakelen. Van een patiënt met zaadbalkanker van 21 die met spoed opgenomen wordt, tot aan een patiënt van 80 die palliatieve zorg krijgt. Het is soms puzzelen of we op het goede pad zitten, want een tumor of uitzaaiing kan zich overal ontwikkelen. We zijn een academisch centrum, dus ik zie regelmatig dingen die ik nog niet eerder heb gezien.’

Je wereld op z’n kop

‘Wanneer je de diagnose kanker krijgt staat je wereld op zijn kop. Als verpleegkundigen kijken we wat we kunnen betekenen voor iemand met bijvoorbeeld pijn of schaamte voor de ziekte. Medisch gezien, maar ook op psychosociaal vlak. We bouwen aan een vertrouwensband met onze patiënten zodat zij zich durven uitspreken. Je moet goed kunnen aanvoelen waar behoefte aan is. Soms is dat een goed gesprek en soms is dat een dolletje.’

Trouwambtenaar op de afdeling

‘Zorg in de laatste levensfase is ontzettend bijzonder. Soms heb je het ineens niet meer over jaren of maanden, maar over weken of zelfs dagen. Als verpleegkundige kan ik patiënten en hun naasten helpen een verdrietige periode een stukje dragelijker te maken. Zo komt het voor dat we een bruiloft organiseren op de afdeling. Enkele weken geleden stond hier nog een trouwambtenaar op de afdeling. Compleet met bloemen en versiering konden we de laatste wens van onze patiënt nog in vervulling laten gaan.'

Samen sterk

‘Je collega’s zijn belangrijk met zo’n zwaarbeladen specialisme. Je moet terug kunnen vallen op een ijzersterk team. En dat hebben we. De casuïstieken op de afdeling zijn soms ontzettend heftig, met elkaar praten zorgt ervoor dat je met verschillende situatie om kan gaan. We kunnen huilen, maar vooral ook lachen met elkaar.’

Klein en persoonlijk

‘Iedereen kent iedereen binnen onze kliniek. Daardoor voelt de afdeling voor mij heel erg persoonlijk. We kennen onze patiënten die terugkeren voor kuren of langdurig onder behandeling zijn. Zo zijn we eigenlijk ons eigen stukje van het ziekenhuis. Want ondanks dat het Erasmus MC zo groot is, voelt het hier heel persoonlijk.’

Oproep aan de mannen

Op de kliniek van Lynn werken zo’n 60 verpleegkundigen. Waarvan maar liefst… 1 man. ‘We zijn ontzettend blij met elkaar, maar zouden het ook wel heel tof vinden als er mannen zijn die ons team willen versterken’ lacht Lynn.